We zijn een jaar verder...

Eerder had ie een beste vriend en nu heeft ie elke dag speelafspraken, allemaal beste vrienden. Voetballen doet die het liefst, ook na school. Ik ben zo blij dat je hem vorig jaar nog een paar keer op het veld hebt gezien. Volop in z’n element. En weet je…z’n kleding moet matchen met elkaar….en of het nou ondergoed of broeken of schoenen zijn, hij is behoorlijk duidelijk in wat ie wel en niet mooi vindt.

En Jildau. Een pre-puber is zacht uitgedrukt. Ze wil het liefst nu al naar de middelbare school. Ze wil een tattoo, weet ook al welke en informeert ook al naar hoe duur zoiets is. En ze vraagt of ik bij haar op visite kom als ze in haar eigen huis woont. 10 jaar. Oh oh.

Zie je ook hun taakjes in huis? En dat ze op toerbeurt afdrogen? Gezellige momenten en ook fijne gesprekjes hebben we tijdens de afwas. Met muziek aan, laat dat maar aan Jildau over!

We missen je. We huilen, we lachen en we zijn boos. Praten elke dag over je. Kinderen komen elke dag met verhalen. Zo ook vanochtend. Jildau smeert chocoladepasta op haar brood. Ik zeg: “huh hoe komt die pasta hier?” want dat eten we meestal alleen in het weekend. Zegt ze; “ja het is bijzondere dag vandaag!” Daar heb ik niks tegen in te brengen natuurlijk.

Ook komen er regelmatig verhalen die ik niet ken, herinneringen van jullie 3 , toen we niet meer samen woonden. De verhalen schrijven we sinds kort op. Zodat straks als ze een jaar of 20 zijn, ze die herinneringen kunnen terug lezen.

Het leven gaat door! En hoe.. Sinterklaas is in het land. Surprises maken… wat zou jij dat graag samen hebben gedaan, weet ik zeker. Sinterklaasintocht, ook zonder jou. Schoen zetten. En tegelijk ook bedenken hoe we stil willen staan bij jouw sterfdag, thuis, op school en met je familie en vrienden.

We doen het. Met vallen en opstaan. En we genieten, en we huilen en we lachen.

“I love Sinterklaas. En m.. papa & mama.

Dit is voor het paard want dan kwispelt zijn staart.”