Het is veel meer dan dansen, mediteren of wierook branden. Voor mij is het niks zweverigs, het ontstaat juist als je met beide benen op de grond staat, in contact met je lijf, je ware natuur. Spiritualiteit gaat over de weg naar binnen. Terug naar wie je werkelijk bent. Je authenticiteit.

10 april, je verjaardag. De tweede, nu je er niet meer bent. Wat gaat de tijd. Niet te bevatten. Het eerste liedje op de radio vanochtend. Door de Wind. En natuurlijk denken we aan je. 

Wessel miste papa bij het naar bed brengen gisteravond. We vertelden van alles, haalden herinneringen naar boven. Er werd geknuffeld en er werden wat tranen gelaten.

We zijn een jaar verder. Soms nog zo onwerkelijk. En toch, het is zo. Voor de kids een jaar zonder papa. Dominique, ik hoop dat je je kinderen ziet. Wessel wordt over een paar dagen 8!

We dragen het. En ook al doen we het goed. Dat betekent niet dat het makkelijk is. Het verdriet en gemis komt met vlagen. Dat zie ik bij de kinderen heel duidelijk. Soms ineens zo'n grote lading dat je je er even geen raad mee weet.

Hier kun je zijn wie je bent. Met dat wat er speelt en hoe je je voelt. Er is alle ruimte voor jouw verhaal, je vragen. Ik stem af op jou. Er ligt zoveel weten in je dat vaak ondergesneeuwd is geraakt door je hoofd, je denken, door je emoties, door eerdere ervaringen of jouw manier van doen.

We hebben deze al vaker gelezen. Jildau leest hem nu aan mij voor.

Je bent er altijd wel. Maar het was net alsof je de laatste tijd wat verder weg was. En nu, ik voel je energie, en de boodschappen komen net wat makkelijker door. Alsof je naast me staat en ik met je praat.